Skydiven in Plettenberg Bay!

Ik weet dat ik vanochtend ook al een blog had geplaatst, maar dat was de blog die ik vorige week vergeten ben. En deze week had echt zijn eigen blog nodig!!!

Afgelopen week is er niet echt iets spectaculairs gebeurt buitenom het feit dat er een college ziek was maandag. Omdat deze ziek was, was er niemand die de nachtdienst zou kunnen draaien, dus hebben Janien en ik voorgesteld dat wij deze zouden doen. Dit wilden ze natuurlijk niet omdat wij dit nog nooit gedaan hadden en dit zonder begeleiding best lastig was, maar als we tot 10 uur ’s avonds zouden kunnen blijven was dat fantastisch!

Dit hebben wij natuurlijk gedaan en ik vond het eerlijk gezegd super leuk om te doen. Het was dan wel een lange dag, maar het was echt anders dan normaal!
We hebben met de jongens een spel gespeeld, combi van tikkertje en verstoppertje. Dit wilden ze in eerste instantie niet, maar toen ze eenmaal bezig waren wilden ze juist niet meer stoppen! Echt een succes. Ik heb echt genoten die dag.

Verder is er van de week niets interessants meer gebeurt op stage, buitenom dat ze op donderdag één van de kinderen waren vergeten op te halen op een school en dan vroegen of ik hem op kon halen. Best slecht eigenlijk.

Vrijdag hebben we nog de Halloween Party gehouden, bij ons, niet op Marshall zoals gepland was. Het was wel leuk, maar op een gegeven moment begon het mij een beetje te vervelen, het enige wat er gedaan werd tot ik naar mn kamer ging was beerpong.

Maar zaterdag begon het er om te spannen. Ik was rond half 7 al wakker denk ik en begon me af te vragen of het vandaag wel door zou gaan. Ik had Maret rond 5 voor 9 een berichtje gestuurd op de Whats-app of er al iets bekend was, maar dat was er nog niet. Maar om 10 over 9 kregen we een berichtje: “ Iedereen klaar? We moeten nu weg!”
En toen was het duidelijk, het ging door!

Dus wij met z’n allen in de Jetta van Maret en Angela naar Plettenberg Bay waar we om 1 uur zouden gaan skydiven!
Daar aangekomen waren we natuurlijk te vroeg dus hebben we nog even zitten chillen voordat we naar het centre gingen. En toen was het moment daar. Eerst gingen Maret en Angela dus hadden Stefan en ik nog even de tijd om nog meer zenuwen te krijgen! Het zag er super uit toen ze aan het landen waren en toen was het tijd voor mij om een harnas aan te krijgen en het vliegtuig in te stappen. Stefan moest eerst, maar toen ik de deur open zag gaan was het eerste wat ik dacht: “Ow shit!” Sorry dat ik het zo zeg, maar dat was wel echt wat ik dacht! We zaten tenslotte 3,5 km van de grond af!
En op het moment dat ik in de deur zat en we naar voren gingen dacht ik het weer!
Maar toen we eenmaal vielen…
Daar zijn geen andere woorden voor dan Wauw!

Dat was echt een geweldige ervaring en ik zou het zo nog eens doen.

Dus pa… Wanneer wil je? Nu kan je er niet onderuit komen! Dat mag niet meer!

Het was zo snel voorbij! Ik heb een vrije val van 35 seconden gehad met een snelheid van 197 km per uur! Zo geweldig! Maar we waren zo snel weer beneden. (ben op mn kont geland en de parachute ging over ons heen dus zaten we helemaal in de knoop! Super grappig)

Hierna zijn we Plettenberg Bay zelf nog ingegaan en hebben we aan het strand nog wat gegeten.
Ik had de Calamari steak op Portugese wijze en pavlova met zwarte kersen in kirch na. Het enige jammere was dat er in mijn pavlova mieren zaten en dat had ik pas door met mn laatste hap. Kunnen zij natuurlijk niets aan doen, want die kregen zij ook geleverd. En anders was het nog niet erg geweest. Heb ik weer eens iets anders gegeten! :P

Hoe dan ook, het was een geweldige dag die ik nooit meer zal vergeten, wat ook vrij moeilijk wordt, want ik heb de sprong op een dvd staan en daar foto’s van afgehaald!

En vandaag, zondag, hebben we lekker uitgeslapen. Ik tot 9 uur, want tot later kan ik het tegenwoordig echt niet meer. Hierna heb ik de vorige blog nog even afgeschreven en geplaatst, want die was ik vorige week helemaal vergeten en heb ik om 12 uur, 11 uur Nederlandse tijd, nog geskyped met de familie. Wie er allemaal waren? Nou pa en ma natuurlijk, Niels en de kids en volgens mij zat Johan er ook nog ergens bij.

Na het skypen ben ik nog naar Sardinia Bay geweest waar we nog heerlijk met zn 8en of 9en in het zonnetje hebben gelegen.
Later ben ik weer terug gegaan en heb ik nog even wat achter mn laptop gedaan tot ik ineens een belletje op skype kreeg van opa en oma. En wie waren daar allemaal? Opa en oma natuurlijk, maar ook ome Thony, ome René en tante Naomi! Super gezellig!

(en bedankt voor de skype koekjes oma! Ze waren digitaal lekker :P)